اصرار شیخ طالقان بر احیاء سنت الهی

 
اصرار شیخ طالقان بر احیاء سنت الهی
حوزه/ سنت های حاکم بر جوامع، تغییرپذیر بوده و به حسب شرایط زمان و مکان دستخوش تغییر و تحول می شوند، ولی یکی از ویژگی های مهم سنت های الهی، ثبات و عدم تغییرپذیری آن است و حفظ این سنت های الهی از وظایف تمامی مسلمانان است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا   فتح/23

 و هرگز براى سنت الهى تغییرى نخواهى یافت

حکایت؛

مرحوم حاج شیخ مرتضی طالقانی  از استادان اخلاق و علمای بزرگ نجف، که استاد آیت الله بهجت نیز بوده است  همراه با عده ای از علما از جمله آیت الله العظمی خوئی به افطار دعوت بودند، وقتی غذا آماده می شود و همگی سر سفره می نشینند حاج شیخ مرتضی طالقانی می فرماید: نمک در سفره نیست و اقدام به تناول غذا نمی کنند، بین محل افطار تا آشپزخانه نیز فاصله بوده و ظاهراً از خانه ای دیگر غذا می آورده اند، به هر حال مرحوم طالقانی دست به غذا نمی برند و دیگران حتی آیت الله خوئی نیز به احترام ایشان شروع به غذا خوردن نمی کنند و مقداری طول می کشد تا نمک را بیآورند.

 بعد از ختم جلسه و هنگام رفتن، آیت الله خوئی خطاب به ایشان می فرماید: حضرت آقا، اگر شما به این اندازه به سنت الهی مقید هستید که اگر کمی نمک تناول نکنید غذا نمی خورید، در این گونه مجالس کمی نمک با خود همراه داشته باشید تا مردم را منتظر نگذارید، آقای طالقانی فوراً دست به جیب برده و کیسه کوچکی را درآورده و می فرماید: با خودم نمک داشتم ولی می خواستم سنت اسلامی پیاده شود و متروک نماند. 1

1. با اقتباس و ویراست از کتاب  برگی از دفتر آفتاب

هشت کلام نورانی از هشتمین امام

در محضر امام رئوف:
هشت کلام نورانی از هشتمین امام
حوزه/ هر کس مرا زیارت کند و از راه دور به زیارت من آید در روز قیامت در سه موقف به یارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتی هاى آن حال نجات دهم.

سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری «حوزه» :در شب میلاد امام مهربانی ها هشت کلام نورانی را تقدیم پویندگان راه اهل بیت(ع) می کند.

*مؤمن از دیدگاه امام رضا (ع)

عَنْ عُبَیْدِ بْنِ هِلَالٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) یَقُولُ إِنِّی أُحِبُّ أَنْ یَکُونَ الْمُؤْمِنُ مُحَدَّثاً قَالَ قُلْتُ وَ أَیُّ شَیْ‏ءٍ الْمُحَدَّثُ قَالَ الْمُفَهَّمُ

عبید بن هلال گوید: شنیدم که امام رضا علیه السّلام فرمود: من دوست دارم مؤمن «محدّث» باشد. گوید: پرسیدم: «محدّث» چیست؟ فرمود: بسیار فهمیده و دانا.

*ایمان چیست؟

عَنْ أَبِی الصَّلْتِ الْهَرَوِیِّ قَالَ سَأَلْتُ الرِّضَا (ع) عَنِ الْإِیمَانِ فَقَالَ ع الْإِیمَانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ لَفْظٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْجَوَارِحِ لَا یَکُونُ الْإِیمَانُ إِلَّا هَکَذَا.

از ابى الصلت روایت است که می گوید: از حضرت رضا (ع) در خصوص تعریف ایمان سؤال کردم فرمود: ایمان بستن (گره زدن) به قلب، تلفظ کردن به زبان و عمل به ارکان است و ایمان غیر از این نیست.

*پیوست سه عمل مهم

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ بِثَلَاثَةٍ مَقْرُونٍ بِهَا ثَلَاثَةٌ أُخْرَى أَمَرَ، بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ فَمَنْ صَلَّى وَ لَمْ یُزَکِّ لَمْ یَقْبَلْ مِنْهُ صَلَاتَهُ وَ أَمَرَ بِالشُّکْرِ لَهُ وَ لِلْوَالِدَیْنِ فَمَنْ لَمْ یَشْکُرْ وَالِدَیْهِ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ وَ أَمَرَ بِاتِّقَاءِ اللَّهِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ فَمَنْ لَمْ یَصِلْ رَحِمَهُ لَمْ یَتَّقِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.

از حضرت رضا (ع) روایت شده که آن جناب فرمود: حق تعالى بنده را به سه چیز امر فرموده است، مشروط بر اینکه به سه چیز مقرون باشد؛ امر به نماز فرموده و آن را مقرون به زکاة فرموده است؛ پس کسى که نماز بخواند و زکاة ندهد، هرگز نماز او مقبول نخواهد شد.

امر به شکر کردن براى خود نموده و آن را به تشکر از پدر و مادر مقرون فرمود؛ پس کسى که والدین را شکر نکند خدا را شکر نکرده است.

 و امر به تقوى فرموده و آن را به صله رحم مقرون نموده پس کسى که صله رحم نکند تقوى الهی ندارد.

*نشانه های فقیه

قَالَ أَبُو الْحَسَنِ (ع) مِنْ عَلَامَاتِ الْفَقِیهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِکْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ یَکْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى کُلِّ خَیْرٍ.

حضرت رضا (ع) فرمود: از علامات و نشانه های فقیه، حلم، علم و سکوت است؛ همانا سکوت بابى از ابواب حکمت است و سکوت، محبت را کسب می کند و راهنما به هر خوبى است.

*زمین از حجت خدا خالی نیست

عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ قَالَ سَأَلْتُ الرِّضَا (ع) فَقُلْتُ تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ حُجَّةٍ فَقَالَ (ع) لَوْ خَلَتِ الْأَرْضُ طَرْفَةَ عَیْنٍ مِنْ حُجَّةٍ لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا.

از سلیمان بن جعفر الجعفرى نقل شده می گفت: به حضرت رضا (ع) عرض کردم: زمین از حجت خالى مى ‏شود؟. حضرت فرمود: اگر به قدر یک طرفة العین زمین از حجت خالى ماند، اهل خود را فرو برد.

*نعمت های الهی چه وقت از انسان جدا می شود

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَرَفَةَ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) یَا ابْنَ عَرَفَةَ إِنَّ النِّعَمَ کَالْإِبِلِ الْمَعْقُولَةِ فِی عَطَنِهَا عَلَى العوم [الْقَوْمِ مَا أَحْسَنُوا جِوَارَهَا فَإِذَا أَسَاءُوا مُعَامَلَتَهَا وَ إِنَالَتَهَا نَفَرَتْ عَنْهُمْ.

محمّد بن عرفه روایت کرده گفت: امام هشتم به من فرمود: یا ابن عرفه! همانا نعمت هاى الهى همانند شترى است که در خوابگاهش که در کنار نهر یا (قناتى) است بسته ‏اند، این خیر براى مردم تا وقتى است که با آن نیکو رفتار کنند و قدر آن را بشناسند؛ امّا همین که قدرش را نشناختند و با آن بدرفتارى نمودند (یعنى نعمت را در راه ناصواب مصرف کردند) از چنگ آنان می گریزد.

*بخیل از نگاه امام رضا(ع)

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ السَّخِیُّ یَأْکُلُ مِنْ طَعَامِ النَّاسِ لِیَأْکُلُوا مِنْ طَعَامِهِ وَ الْبَخِیلُ لَا یَأْکُلُ مِنْ طَعَامِ النَّاسِ لِئَلَّا یَأْکُلُوا مِنْ طَعَامِهِ.

امام رضا علیه السلام فرمود: سخى، طعام مردم را می خورد تا مردم طعام او را بخورند و بخیل طعام مردم را نمی خورد تا طعام او را نخورند.

*در این سه جا به شما سرمی زنم

قَالَ الرِّضَا (ع) مَنْ زَارَنِی عَلَى بُعْدِ دَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ، حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ الْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ.

حضرت رضا علیه السّلام فرمود: هر کس مرا با دورى راه زیارت کند و از راه دور به زیارت من آید در روز قیامت در سه موقف به یارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتی هاى آن حال نجات دهم:

اوّل- در آن هنگامی که نامه‏ هاى اعمال پخش مى ‏شود از جانب راست و از جانب چپ که: «فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ  فَسَوْفَ یُحاسَبُ حِساباً یَسِیراً» هر کس که نامه عملش به دست راستش داده شود با نرمى و سهولت به حساب او رسند؛ «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِشِمالِهِ فَیَقُولُ یا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتابِیَهْ وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِیَهْ ..... هَلَکَ عَنِّی سُلْطانِیَهْ»

 و امّا آنکه کتابش را به دست چپش دهند خواهد گفت: اى کاش نامه ‏اش را به او نمى ‏دادند و به حسابش نمى ‏رسیدند.

*عبور از صراط

دوم- در آن هنگام که از صراط می گذرد.

*هنگام میزان عمل

سوم- در آن وقت که عمل او را بررسى کرده مى ‏سنجند.

منبع: کتاب عیون اخبارالرضا علیه السلام، ج 2و1.

عبادت‌هایی که برای آن‌ها عذاب می‌نویسند

عبادت‌هایی که برای آن‌ها عذاب می‌نویسند

پیامبر اکرم(ص) فرمود:‌و خداوند متعال به عوض پاداش این کارها، گناه براى او ثبت مى ‏کند وَ آنچه پس از مرگش باقى مى‏ ماند توشه دوزخ او خواهد بود.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ تصرف غیر مجاز در اموال دیگران که از آن به خوردن مال حرام یا همان لقمه حرام یاد می شود؛ خواه ناخواه آثاری را در پی دارد که می توان آنها را با وضوح و تاکید قابل توجه ای در منابع دینی و کلام بزرگان آیین مشاهده کرد.

آنچه در ادامه می آید آثاری است که اثرات لقمه حرام است و فراری از آن نیست. به این امید که این نکات هشداری باشد برای همگان تا بیش از پیش در نوع و راه آنچه به دست می آوریم دقت کنیم. نکته آخر اینکه فراموش نکنیم که، پیشگیری همیشه به خصوص در این مورد بهتر و آسان تر از درمان است.

نماز بی ارزش و دعایی که شنیده نمی شود

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: مَنْ أَکَلَ لُقْمَهَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً؛ نماز کسی که لقمه‌اش حرام است تا چهل روز از ارزش چندانی برخوردار نیست وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَهٌ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً و تا چهل روز دعای او مستجاب نمی گردد وَ کُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتُهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ و هر مقدار از بدن که پرورش یافته لقمه حرام باشد سزاوار آتش و سوختن است.(۱)

در حدیثی قدسی آمده است که خداوند متعال می فرماید: فَمِنْکَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَهُ فَلَا تَحْجُبْ عَنِّی دَعْوَهً إِلَّا دَعْوَهَ آکِلِ الْحَرَامِ؛ بنده من! تو دعا کن؛ من اجابت می کنم. بدان که تمام دعاها به پیشگاه اجابت من می رسد؛ مگر دعای کسی که مال حرام می خورد.(۲)

شخصی به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شرفیاب شد. به آن حضرت عرض کرد که دوست دارم دعایم مستجاب شود؛ چه کنم؟ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به او فرمود: طَهِّرْ مَأْکَلَکَ وَ لَا تُدْخِلْ بَطْنَکَ الْحَرَامَ؛ لقمه‌ات را پاک کن [تا مبادا به حرامی آلوده باشد] و مراقب باش هیچ نوع حرامی را مصرف نکنی.(۳)

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر کسی با مالی که از راه حرام بدست آورده است عازم حج شود هنگامی که لبیک می گوید جواب رد به او می دهند که لَا لَبَّیْکَ وَ لَا سَعْدَیْکَ که این نشان از مردودی عمل اوست اما اگر مال او از راه حلال کسب شده باشد پاسخ مثبت به او داده می شود که لَبَّیْکَ وَ سَعْدَیْکَ و این نشان از قبولی عمل او خواهد بود.

سنگدلی، اثر حرام خوری

روایتی وجود دارد که اگر آن را در کنار این روایت قرار دهیم نتیجه ای حاصل می شود که آن را اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلا و در تحلیل جنایت کوفیان بیان فرمود. آن روایت این است که امام صادق علیه السلام فرمود: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یَسْتَجِیبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ قَاسٍ؛ خداوند متعال دعایی را که از قلبی سخت و بی رحم برخاسته باشد اجابت نمی کند.(۴)

از این دو روایت این معنا استنباط می شود که حرام خواری و قساوت قلب ارتباطی تنگاتنگ با هم دارند که اگر کسی حرام خورد قلبش سخت شده و در برابر حق، نرمش نخواهد داشت و این همان سخنی است که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا به سپاه کوفه فرمود. آن حضرت وقتی دید که کلام حقش در دل سخت تر از سنگ کوفیان اثر نمی کند علت را این سخت دلی و عدم کرنش در برابر حق را لقمه های حرامی برشمرد که شکم های کوفیان از آن پر شده بود: فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِکُمْ؛ شکمهایتان از حرام پر شده و بر قلب هایتان مُهر خورده است.(۵) حداقلش این است؛ غذای آن چند روزی را که اینها در کربلا مستقر بودند عمر سعد به آنها می داد. او با کیسه های زر اموی یا تصرف حرام در بیت المال مسلمین غذا تهیه می کرد و در شکم اینها می ریخت لذا شکم همه از حرام پر بود و چون اینگونه بود هر وقت ولیّ خدا و امام عصرشان اراده می کرد که با اینها سخن بگوید سر و صدا می کردند و هلهله سر می دانند و حاضر نمی شدند تا به کلام آن حضرت گوش فرا دهند تا جایی که امام علیه السلام خطاب به آنها فرمود: وَیلَکُم مَا عَلَیکُم أن تَنصِتُوا إلَیَّ فَتَسمَعُوا قَولِی؛ چرا ساکت نمی شوید تا حرفم را بشنوید؟ اینجا بود که خود حضرت علت را بیان کرد و فرمود: فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ.

 

هشدار رهبری در خصوص فرهنگ را جدی بگیریم

 

هشدار رهبری در خصوص فرهنگ را جدی بگیریم
  اگر خدای ناکرده در برابر سیل بنیان برافکن تهاجم فرهنگی که اخلاق و باورهای مردم به خصوص جوانان را هدف گرفته ، بی تفاوت یا کم تفاوت باشیم ، دچار خسران های عظیمی می شویم که شاید ترمیم آن در آینده به صورت کامل به مساله ای غیرممکن تبدیل شود!

خبرگزاری «حوزه»: فرهنگ مهم است، حتی مهم تر از اقتصاد... اولویت ماست... رهاسازی فرهنگی معنایی ندارد...

جملات فوق بخشی از مهم ترین و در عین حال صریح ترین فرمایشات رهبر فرزانه انقلاب در حوزه مسایل فرهنگی در چندماهه اخیر است که بی گمان حاکی از عمق نگاه راهبردی و مطالبه گرایانه ایشان نسبت به این موضوع است، کما این که روز گذشته نیز معظم له در دیدار هیئت دولت به صراحت انگشت تاکید بر روی فرهنگ گذاشته و فرمودند: «مشکلات اقتصادی موجب پریشانی فکر نمی شود، اما مشکلات فرهنگی، گاه خواب را از انسان می رباید».

ایشان همچنین تولید محصولات فرهنگی سالم و جلوگیری از تولیدات مضر فرهنگی را دو وظیفه اصلی مسئولان برشمرده و گفتند: «در همه کشورهای دنیا، از محصولات فرهنگی مراقبت می شود بنابراین اگر برخی تولیدات اعم از نمایشی و مکتوب، با مبانی و اصول در تضاد هستند بدون رودربایستی جلوی آنها را بگیرید».

مقام معظم رهبری با رد کامل رهاسازی فرهنگی در ادامه تأکید کردند: «عرصه فرهنگ باید براساس مبانی و شعارهای امام و انقلاب مدیریت و خوراک فرهنگی سالم برای جامعه تولید شود».

گرچه فرازهای دیگر بیانات حضرت آقا در جلسه دیروز اعم از موضوعات سیاسی و اقتصادی و همچنین مساله هسته ای، حاوی نکات بسیار مهم و راهگشایی بود؛ اما با توجه به مبنایی بودن مقوله فرهنگ و تاثیرگذاری فراوان آن بر روی آحاد جامعه باید بیش از پیش به این فراز از سخنان ایشان ، گوش جان که هیچ بالاتر ازآن دل سپرد تا بلکه از رهگذر چنین توجه و التفاتی ، شاهد برداشته شدن گام هایی استوار در مسیر رفع و کاهش معضلات فرهنگی باشیم.

به خصوص هشدار رهبری مبنی بر جلوگیری از تولیدات مضر فرهنگی و درخواست ایشان از مسئولان در برخورد با این گونه محصولات آن هم بی هیچ تعارف و رودربایستی ، بالاترین پیام برای متولیان عرصه فرهنگ به خصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

واقعیت تاسف باری که وجود دارد این است که متاسفانه در سال های اخیر چه در دولت های قبل و چه در مقطع فعلی ، شاهد فعل و انفعالاتی در عرصه هنرهایی چون سینما، تئاتر، موسیقی و نیز عرصه های نشر و چاپ کتاب و غیره بوده ایم که خروجی آن ها چندان تطابقی با مبانی دینی و انقلابی نداشته  و مع الاسف در برخی موارد حتی تضادی آشکار داشته به گونه ای که صدای اعتراض شدید عموم متدینین از جمله علما و مراجع تقلید را نیز بلند کرده است.

هشدار دیگر رهبر معظم انقلاب مبنی بر خطر رهاسازی فرهنگی نیز ناظر به این حقیقت مسلم است که به راستی اگر خدای ناکرده در برابر سیل بنیان برافکن تهاجم فرهنگی که اخلاق و باورهای مردم به خصوص جوانان را هدف گرفته ، بی تفاوت یا کم تفاوت باشیم ، دچار خسران های عظیمی می شویم که شاید ترمیم آن در آینده به صورت کامل به مساله ای غیرممکن تبدیل شود!

در این میان هر چند در امور  سیاستگزاری ، اقدامات مسئولان و دولتمردان باید در حال و هوای حمایت از مباحث فرهنگی باشد؛ اما در کنار این موضوع، نظارت و مطالبه گری امت حزب الله نباید هیچ گاه ضعیف و کمرنگ شود، چه آن که بدون وجود این مطالبه گری ، اصلاح وضع موجود و حرکت به سمت وضع مطلوب بر اساس آرمان ها و ارزش هایی که نظام مقدس جمهوری اسلامی بر پایه آن شکل گرفت، اگر نگوییم غیرممکن، امری کاملاً بعید جلوه گر می نماید.

از دیگر سو، وجود نگاه نقادانه در عین برخورداری از فاکتورهای انصاف ، دلسوزی و دغدغه مندیِ انقلابی و ایمانی، بی تردید یکی از اصولی است که نقش بسیار مهمی در تعالی و پویایی فرهنگی کشور دارد و قطعاً عدم توجه به این نکته کلیدی، خدای ناکرده باعث رواج فرهنگ بی تفاوتی و یا تملق و چاپلوسی در جامعه ما می شود؛ جامعه ای که هدفش حرکت در مسیر رسیدن به مدینه فاضله و تحقق فضایل والای انسانی برای ابنای بشری است.

سید محمد مهدی موسوی

برخی از فتاوای عجیب فرقه ضاله وهابیت

برخی ازفتاوای عجیب وهابیت

بچه دار شدن از راه دور!

ممکن است بر اثر کرامت یکى از اولیاء با آنکه مسافت بین زن و شوهر زیاد است آن دو به دیدار یکدیگر رسیده باشند و از این راه فرزندى به وجود آمده باشد.
به گزارش شیعه آنلاین به نقل از جهان، برخی علمای وهابیت به ارائه فتواهای عجیب شهره هستند اما اخیرا فتوایی منتشر شده که در نوع خود قابل تامل است؛ اگر مردى دخترش را که در شرق جهان با وى زندگى مى کند به همسرى پسرى در آورد که او در غرب جهان با پدرش زندگى مى کند و هیچگاه آن دو یکدیگر را نبینند و از محل زندگى بیرون نروند، سپس شش ماه از ازدواج آنان بگذرد و آن دختر صاحب فرزند شود پدر او همان کسى خواهد بود که در غرب دنیا زندگى مى کند، اگر چه هیچگاه همسرش را ملاقات نکرده و حتى ندیده باشد.
همچنین اگر کسى را از لحظه عقد ازدواج به مدّت پنج سال زیر نظر نگهبانان زندانى کنند، سپس آزاد شود و به منزلش برود و تعدادى فرزند در کنار همسرش ببیند همه آنان فرزندان وى خواهند بود اگر چه فرصت یک لحظه دیدار و ملاقات با همسرش را پس از عقد نداشته است.
این امر امکانش دور از واقعیّت نیست، زیرا ممکن است بر اثر کرامت یکى از اولیاء با آنکه مسافت بین زن و شوهر زیاد است آن دو به دیدار یکدیگر رسیده باشند و از این راه فرزندى به وجود آمده باشد

منبع: شیعه آنلاین

ترویج زنا با مجوزهای شرعی یا غیر شرعی؟؟!!

اگر مردى آلتش را در پارچه اى بپیچد، سپس با زنى نزدیکى کند ومنى اش را داخل رحم نریزد، نه غسل بر او واجب مى شود و نه حدّ زنا، و ضررى به عباداتش هم نمى زند.
این سخن از شخصى است بنام عبد القاهر تمیمى که سُبکى نویسنده کتاب طبقات الشافعیّة او را پیشوایى بزرگ وجلیل القدر و دانشمندى که آوازه علمى اش گیتى را فرا گرفته و علوم ودانشش به خراسان حمل مى‏‏شد معرّفى کرده است.
ابن نُجیم حنفى با یک درجه تخفیف همین فتوا را بگونه اى دیگر صادر کرده ومى گوید: اگر مردى آلتش را در پارچه اى بپیچد و با زنى نزدیکى کند پس اگر احساس لذّت کند و حرارت و گرماى درون را لمس کرد حجّ او باطل مى شود، وگر نه ضررى نخواهد داشت.
أبو حنیفه نیز گفته است: اگر مردى در برابر قرار داد ده درهم با مادرش ازدواج و نزدیکى نماید زناکار نخواهد بود و حدّ زناکار هم بر وى جارى نمى شود، و اگر مردى آلتش را در پارچه اى به پیچد و با زنى همبستر شود زناکار نیست و حدّ بر او جارى نمى شود.
توضیحى بر این اباطیل
1 ـ ازدواج با محارم از قبیل مادر و خواهر و غیر آن دو از محرّمات قطعى فقه اسلام است.
2 ـ زناشوئى و نزدیکى به هر شکلى و با هر زنى بدون شرایط شرعى آن از قبیل عقد از دواج و غیر آن زنا محسوب مى شود.
3 ـ استفاده از پارچه براى پوشیدن آلت، مجوّزى براى نزدیکى نمى شود.
4 ـ نریختن آب منى در رحم زن نیز نمى تواند ملاک حلیّت زناشوئى باشد.
5 -این سخنان و فتواها حریم قانون خدا را مى شکند و فحشا و گناه را در بین جامعه اسلامى گسترش مى دهد.
6 ـ آیا اسلام نابى که از آن دم مى زنید همین است؟

10 پدیده غیرقابل توضیح از نظر علم

با وجود پیشرفت روزافزون علم و وارد شدن تکنولوژی در زندگی انسان و همچنین امکان آزمایش و ضبط وقایع و شناخته شدن بسیاری از شگفتی‌های جهان، هنوز هم وقایعی رخ می‌دهند که علم از یافتن پاسخی برای آن‌ها در می‌ماند و جای خود را به اما و اگرها می‌دهد.

با وجود پیشرفت روزافزون علم و وارد شدن تکنولوژی در زندگی انسان و همچنین امکان آزمایش و ضبط وقایع و شناخته شدن بسیاری از شگفتی‌های جهان، هنوز هم وقایعی رخ می‌دهند که علم از یافتن پاسخی برای آن‌ها در می‌ماند و جای خود را به اما و اگرها می‌دهد.

تمام ما داستان‌های زیادی از وقایع غیر قابل توضیح و اتفاقات غیر طبیعی شنیده‌ایم که اگرچه بسیاری از آن‌ها زاییده‌ی ذهن است، اما برخی نیز ممکن است از واقعیت ریشه گرفته‌ باشند. در ادامه به ۱۰ مورد از پدیده‌هایی که از نظر علم غیر قابل توضیح هستند اشاره خواهیم کرد؛ اگرچه این‌ها فقط نمونه‌هایی برگزیده از پدیده‌های غیر قابل توضیح هستند. پیش از این در زومیت در مورد برخی از این وقایع مقاله‌های مفصلی منتشر کرده‌ایم که در هر بخش به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

۱۰. صدای «ها» در تائوس

برای سال‌ها برخی از ساکنین و بازدیدکنندگان از شهر کوچک تائوس در نیومکزیکو از شنیدن صدای مبهمی شبیه به «ها» و یا همهمه شکایت می‌کردند. شنیدن چنین صدایی مبهم و با فرکانس پایین در صحرا غیر قابل توجیه است. عجیب اینکه تنها حدود ۲ درصد از ساکنان تائوس گزارشاتی از شنیدن آن داده‌اند؛ برخی معتقدند این صدا توسط عوامل آکوستیک طبیعی به وجود آمده است؛ اما عده‌ای دیگر گمان می‌کنند فجایع تاریخی و یا رازهایی مخفی مانده باعث ایجاد این زمزمه می‌شود. چه این پدیده را صدایی واقعی از همهمه، زمزمه و یا چیزی شبیه به این‌ها بدانیم و یا بازخورد طبیعی و روانی که مغز در شرایطی فوق‌العاده تولید می‌کند، هنوز هیچ‌کس قادر به دادن توضیحی منطقی برای منشاء این صدا نشده است.

۹. پاگنده


برای چندین دهه در سراسر آمریکا شاهدان عینی گزارشاتی مبنی بر مشاهده‌ی جانوری وحشی و پرمو که بر روی دو پا راه می‌رود داشتنه‌اند؛ اما با وجود مشاهده‌ی پاگنده توسط هزاران نفر کمترین اثری از این موجود یافت نشده است، نه شکارچی‌ موفق به شکار پاگنده شده است و نه اتومبیلی به این موجود برخورد کرده است و نه حتی پاگنده‌ای به مرگ طبیعی مرده است.

به دلیل عدم وجود شواهد فیزیکی مانند استخوان و یا دندان از این موجود امکان وجود آن بسیار ضعیف به نظر می‌رسد؛ اما گزارش‌های شاهدان عینی به همراه عکس‌ها و فیلم‌هایی مبهم مانع از آن می‌شود که بتوان عدم وجود این موجود را اثبات کرد. متأسفانه علم قادر نیست اثبات کند که موجوداتی مانند پاگنده و یا هیولای دریاچه وجود ندارند؛ زیرا با احتمالی هرچند بسیار ضعیف، ممکن است چنین موجوداتی در جایی دور از چشمان انسان هنوز زنده باشند.

عکس هایی از مراسم تعویض پرچم گند مبارک امام رضا(ع)

مراسم تعویض پرچم گنبد حرم رضوی در آستانه ولادت حضرت امام رضا علیه السلام برگزار شد.

به گزارش گروه وبگردی 20:30

احادیثی در مورد نماز

دیدار هیئت دولت با رهبر معظم انقلاب

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت:

تقدیر از کاهش تورم، ثبات اقتصادی و پایان دادن به مذاکرات هسته‌ای/ دشمنی امریکا کم نشده و درصدد نفوذ و رخنه هستند/ مواضع انقلابی را صریح و بدون رودربایستی بیان کنید

رئیس جمهور و اعضای هیأت دولت به مناسبت هفته دولت با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.

به گزارش گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (چهارشنبه) در دیدار رئیس جمهور و هیأت وزیران، فلسفه نام گذاری ایام شهادت شهیدان رجایی و باهنر را به عنوان هفته دولت، زنده ماندن شاخص های فکری، رفتاری و شخصیتی آن دو شهید عزیز خواندند و با تقدیر از تلاشهای دولت، از جمله در زمینه کاهش تورم، آرامش و ثبات اقتصادی، سلامت و بهداشت و پایان مذاکرات هسته ای، تأکید کردند: در روند حرکت عمومی کشور، «توجه کامل به تداوم دشمنی دشمنان، هوشیاری در مقابل رخنه و نفوذ بیگانگان، پرهیز از حاشیه سازی، حفظ شتاب علمی، مدیریت عرصه فرهنگ بر مبنای اصول و شعارهای امام و انقلاب، توجه به عدالت در مسیر پیشرفت، مدیریت جدی بازرگانی خارجی، تدوین برنامه ای منسجم و زمان بندی شده برای تحقق اقتصاد مقاومتی باید مورد توجه کامل مسئولان قرار داشته باشد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار که به مناسبت هفته دولت انجام شد، با تبریک سالروز میلاد حضرت امام رضا علیه السلام، تقارن این میلاد با هفته دولت را مبارک خواندند و خاطرنشان کردند: وجود مرقد مطهر حضرت ثامن الحجج علیه السلام در ایران از افتخارات کشور است و باید هرچه می توانیم در بزرگداشت آن جایگاه رفیع تلاش کنیم.

حضرت آیت الله خامنه ای همچنین با گرامیداشت یاد و خاطره شهیدان رجایی و باهنر تأکید کردند: یکی از اهداف نام گذاری هفته دولت در این ایام شاخص قرار گرفتن خصوصیات رفتاری و اخلاقی آن شهیدان سرافراز برای دولتمردان است.

زندگی نامه امام رضا(ع)

زندگینامه امام علی بن موسی الرضا علیه السلام

مقدمه :

امام علی ‌بن موسی‌الرضا علیه‌السلام هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند.

ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت ورهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری رابر امام رواداشتند و سر انجام مامون عباسی ایشان رادرسن 55 سالگی به شهادت رساند.دراین نوشته به طور خلاصه, بعضی ازابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می نماییم.

نام ،لقب و کنیه امام :

نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "رضا" به معنای "خشنودی" می‌باشد. امام محمدتقی علیه‌السلام امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند :" خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده اند و همینطور ( به خاطر خلق و خوی نیکوی امام ) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود‌ند".

یکی از القاب مشهور حضرت " عالم آل محمد " است . این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.جلسات مناظره متعددی که امام با دانشمندان بزرگ عصر خویش, بویژه علمای ادیان مختلف انجام داد و در همه آنها با سربلندی تمام بیرون آمد دلیل کوچکی براین سخن است، که قسمتی از این مناظرات در بخش " جنبه علمی امام " آمده است. این توانایی و برتری امام, در تسلط بر علوم یکی از دلایل امامت ایشان می‌باشد و با تأمل در سخنان امام در این مناظرات, کاملاً این مطلب روشن می‌گردد که این علوم جز از یک منبع وابسته به الهام و وحی نمی‌تواند سرچشمه گرفته باشد.  

پدر و مادر امام :

پدر بزرگوار ایشان امام موسی کاظم (علیه السلام ) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال 183 ه.ق. به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند و مادرگرامیشان " نجمه " نام داشت.

علت نام گذاری امام رضا (ع) به ضامن آهو چیست؟

علت نام گذاری امام رضا (ع) به ضامن آهو چیست؟

پاسخ اجمالی

یکی از القاب مشهور امام رضا (ع) ضامن آهو است. این داستان آن گونه که در میان مردم مشهور است، در منابع شیعی موجود نیست، اما شبیه به این نقل که در میان عامۀ مردم مطرح است، در معجزات منسوب به رسول خدا (ص)، امام سجاد و امام صادق (ع)، وجود دارد. شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا، این واقعه را به گونه ای دیگر روایت می کند که در پاسخ تفصیلی آمده است. شایان توجه است که این داستان سال ها بعد از شهادت امام رضا (ع) اتفاق افتاده، و همان گونه که اشاره کردیم، شبیه آن برای معصومان دیگر در زمان حیاتشان اتفاق افتاده است. تذکر این نکته نیز ضروری است که شیخ صدوق به وثاقت کسانی که این داستان را نقل کرده اند، اعتقاد دارد.

پاسخ تفصیلی

یکی از القاب مشهور امام رضا (ع) ضامن آهو است. مشهور علت انتساب این لقب و ریشه تاریخی آن را چنین می پندارند:
صیادی در بیابانی قصد شکار آهویی می‌کند و آهو شکارچی را مسافت قابل توجهی به دنبال خود می‌دواند و عاقبت خود را به دامن حضرت علی بن موسی الرضا (ع) که اتفاقاً در آن حوالی حضور داشت می‌اندازد. صیاد که می‌رود آهو را بگیرد، با ممانعت حضرت رضا (ع) مواجه می‌شود، ولی صیاد چون آهو را صید و حق شرعی خود می‌دانست، در مطالبه و استرداد آهو پافشاری می‌کند. امام حاضر می‌شود، مبلغی بیشتر از بهای آهو، به شکارچی بپردازد تا او آهو را آزاد کند. شکارچی نمی‌پذیرد و به عرض می‌رساند: الا و بالله، من همین آهو را که حق خودم است، می‌خواهم و نه غیر آن را ... و آن وقت آهو به زبان می‌آید و سخن گفتن آغاز می‌کند و به عرض امام می‌رساند که من دو بچه شیری دارم که گرسنه‌اند و چشم به‌راه‌اند که بروم شیرشان بدهم و سیرشان کنم. علت فرارم هم همین است و حالا شما ضمانت مرا نزد این شکارچی بفرمایید که اجازه دهد بروم و بچه هایم را شیر دهم و برگردم و تسلیم صیاد شوم.
امام رضا (ع) هم ضمانت آهو را نزد شکارچی کرد و خود را به صورت گروگان در اختیار وی قرار داد. آهو رفت و به‌ سرعت بازگشت و خود را تسلیم شکارچی کرد. شکارچی که این وفای به عهد را می‌بیند، منقلب می‌گردد و آن گاه متوجه می‌شود که گروگان او، علی بن موسی الرضا است. بدیهی است فوراً آهو را آزاد می‌کند و خود را به دست و پای حضرت می‌اندازد و عذر می‌خواهد و پوزش می‌طلبد. حضرت نیز مبلغ قابل توجهی به او می دهد و تعهد شفاعت او را در قیامت نزد جدش می‌کند و صیاد را خوشدل روانه می‌سازد. آهو هم که خود را آزاد شده حضرت می‌داند، اجازه مرخصی می‌طلبد و به سراغ لانه و بچه های خود می‌ رود.
در بارۀ این داستان نکاتی قابل توجه است:
1. اگر چه این داستان به این صورت در منابع شیعی موجود نیست، اما شبیه به نقلی که در میان عامۀ مردم مطرح است، در معجزاتی که منسوب به رسول خدا (ص)، امام سجاد و امام صادق (ع) است، وجود دارد.
2. شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا (ع) درباره ضامن آهو بودن امام رضا (ع) چنین می گوید:
 ابوالفضل محمّد بن احمد بن اسماعیل سلیطى گفت: از حاکم رازى، دوست ابى جعفر عتبى شنیدم که می گفت مرا ابو جعفر به عنوان پیک پیش ابو منصور بن عبد الرزاق فرستاد،‏ روز پنجشنبه برای زیارت امام رضا (ع) از او اجازه خواستم. او در پاسخ به من گفت آنچه در بارۀ این مشهد (مرقد امام رضا) برای من اتفاق افتاده، برای شما نقل می کنم: در روزگار جوانی، نظر خوشی به طرفداران این مشهد نداشتم و در راه، به غارت زائران می‌ پرداختم، لباس‌ها، خرجی، نامه‌ها و حواله‌هایشان را به زور از آنان می‌ستاندم. روزی به شکار بیرون رفتم و یوزپلنگی را به دنبال آهویی روانه کردم. یوزپلنگ همچنان به دنبال آهو می‌دوید تا به‌ ناچار، آهو به کنار دیواری پناه برد و ایستاد. یوز هم در مقابل او ایستاد، ولی به او نزدیک نمی‌شد.
هرچه کوشش کردم که یوزپلنگ به آهو نزدیک شود، به سمت آهو نمی رفت و از جای خود تکان نمی‌خورد، ولی هر وقت که آهو از جای خود (کنار دیوار) دور می‌شد، یوز هم او را دنبال می‌کرد. اما همین که به دیوار پناه می‌برد، یوزپلنگ باز می گشت تا آن که آهو به سوراخ لانه ‌مانندی، در دیوار آن مزار داخل شد. من وارد رباط شدم پرسیدم: آهویی که هم اکنون وارد رباط شد، کجا است؟ گفتند: آهویی ندیدیم.
آن وقت، به همان جایی که آهو داخلش شده بود آمدم، و رد پای او را دیدم، ولی خود آهو را ندیدم. پس با خدای تعالی پیمان بستم که از آن پس زائران را نیازارم و جز از راه خوبی و خوشی با آنان رفتار نکنم. از آن پس، هر گاه که کار دشواری به من روی می‌آورد، و مشکلی در زندگی پیدا می‌کردم، بدین مشهد پناه می‌آوردم، و آن را زیارت و از خدای تعالی در آن جا حاجت خویش را مسئلت می‌کردم و خداوند نیاز مرا بر طرف می کرد. من از خدا خواستم که پسری به من عنایت فرماید. خدا پسری به من مرحمت فرمود، و چون آن پسر بچه به حد بلوغ رسید، کشته شد؛ من دوباره به مشهد برگشتم و از خدا مسئلت کردم که پسری به من عطا فرماید و خداوند پسر دیگری به من ارزانی فرمود. هیچ گاه از خدای تبارک و تعالی در آن جا حاجتی نخواستم، مگر آن که حق تعالی آن حاجت را برآورد و این چیزی است از جمله برکات این مشهد (سلام الله علی ساکنه) که بر شخص من آشکار شد و برای خودم روی داد.
شایان توجه است که این داستان سال ها بعد از شهادت امام رضا (ع) اتفاق افتاده، و همان گونه که اشاره کردیم، شبیه آن برای معصومان دیگر در زمان حیاتشان اتفاق افتاده است. تذکر این نکته نیز ضروری است که شیخ صدوق به وثاقت کسانی که این داستان را نقل کرده اند، اعتقاد دارد.