10 اردیبهشت ماه به عنوان یک روزی تاریخی و ملی در تاریخ ایرانیان ثبت شده است. این روز افتخار آمیز به عنوان روز ملی ”خلیج فارس” نامگذاری شده است. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۴، رییس جمهور وقت ایران، بر پای مصوبه‌ای مهر تأیید زد که به موجب آن، دهم اردیبهشت ماه هر سال، آیین‌های نکوداشت روز "ملّی خلیج فارس" برگزار خواهد شد؛ روزی که یادآور ازخودگذشتگی های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتقالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه برسواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس(امام قلی‌خان) می باشد. دفاع همه جانبه ایرانیان و واکنشهای مختلف دولت ایران در به رسمیت نشناختن هر واژه دیگری به جز خلیج فارس طی سالهای اخیر٬ را میتوان به سمبلی از روحیه حق طلبی ملت ایران تشبیه کرد که در خلیج فارس تبیین گردیده است. امسال پنجمین سال گرامیداشت نام و یاد آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس می باشد.
در میان مناطقی که درون محدوده خارمیانه قابل شناسایی هستند٬ خلیج فارس مدل منحصر به فردی از یک منطقه ژئوپلیتیک است. درحالیکه به لحاظ منطقی میتوان نیمه جنوبی خلیج فارس را یک زیرمنطقه از جهان عرب که از آن بزرگتر است نامید٬ اما بی شک منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس فی نفسه یک محیط متجانس است. این حوزه جغرافیایی در طی یکصد سال گذشته به عنوان قلب تپنده اقتصاد جهانی بوده و جزو اهداف استراتژیکی قدرت‌های سلطه‌گر است، موجب نگرانی شدید آنها شده و به دنبال آن خلیج‌فارس در معادلات جهانی و استراتژیکی قدرت‌های بزرگ اهمیت شایانی پیدا کرد. از آنجاکه خلیج فارس بخشی از آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران، کانون انرژی جهان و همچنین حاصل هزاران سال تمدن و فرهنگ ملی کشور محسوب میشود، صیانت و دفاع از این حوزه استراتژیک بعنوان نخستین اولویت برای جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است و برآن تاکید قاطع دارد. هویت ایرانی که در درازای تاریخ با اندیشه¬های نخبگان ایرانی بارور گردیده است از مبانی غنی برخوردار است. که از قومیت های مختلف ایرانی، مردمانی یکپارچه ساخته است که دارای ویژگی‌های آشکاری همچون خداجویی، خردمحوری، دانش دوستی، دادخواهی و صلح طلبی می باشند. ماندگاری و استمرار تاریخی هویت ایرانی که همراه با حفظ مظاهر و مبانی آن بوده است، نشان از ارزش‌های والای آن دارد، هویت ملی ایران که براساس آموزه¬های کهن هویت ایرانی شکل گرفته بایستی همیشه به عنوان سرلوحه اقدامات دولت و ملت متبلور شود. خلیج فارس بخشی از این هویت کهن و لاینفک ایرانیان در طول تاریخ محسوب میشده است. ایران از گذشته تا کنون در خاورمیانه به جهت موقعیت منحصر به فرد خود از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده است. در حقیقت ثبات٬ آرامش و امنیت خلیج فارس پیوندی ناگسستنی با امنیت ملی کشور ایران دارد و عبارتی میتوان گفت که سرزمین ایران بدون مرزهای آبی اش در خلیج همیشگی فارس معنی و مفمهومی پیدا نمیکند.
به واقع خلیج فارس برای ملت ایران همچون شریان خون در اندام کشوری کهن است که پایداری و زنده ماندن آن پیکر٬ در گروی موجودیت و جریان مداوم خون در آن اندام دارد. از این روی ملت ایران پاسداری و صیانت از خلیج فارس را برای خود همچون یک وظیفه ملی میداند. این ادعا با نگاهی به تاریخ گذشته قابل دفاع می باشد. بی تردید خلیج فارس در طول چنده سده اخیر شاهد جانفشانی ها و خونهای متعددی است که تقدیم دفاع از صیانت آن گردیده است. مبارزات مردم دلاور و جانبرکف جنوب ایران(خوزستان٬ بوشهر ٬ بندر عباس) در جهت بیرون راندن استعمار پرتغال از خلیج فارس تبدیل به خاطره ای شد که بعدها به عنوان الگوی نسلهای آینده برای ایرانیان مورد بهره برداری قرار گرفت. اقدامات اشغالگریانه بریتانیا در شهریور 1320 و در نتیجه آن خلق حماسه نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و شهادت افسران و دریادلان ایرانی به فرماندهی شهید دریادار بایندر در تقویم تاریخ ملی ایرانیان ثبت گردیده است. اما متجاوزان هرگز دست از اندیشه های اهریمنی خود در ضدیت با کشور و ملت ایران برنداشته و بعدها نیز استکبار جهانی به بهانه‌های خارج از عرف و قوانین بین‌المللی در حالی که با ناوگانی کامل٬ تمامی منطقه عملیاتی را در دریا و هوا تحت پوشش قرار داده بود٬ به ناگاه در صبحدم 29فروردین 1367 اقدام به بمباران سکوهای نفتی جمهوری اسلامی ایران کردند و صدمات سنگینی به حقوق قانونی ایرانیان در خلیج فارس زدند. این عمل استکبار در نزد ملت ایران منجمله، از دیدگاه نیروهای سلحشور و شهادت‌طلب نیروی دریایی ایران قابل توجیه نبود، لذا به رغم توانمندی و برتری تجهیزاتی دشمن قدم به عرصه نبرد گذاشت و با اهدای شهدای متعددی به جامعه بزرگ و ملت غیور ایران، ثابت کرد در دفاع از کشور و پایداری از انقلاب و پاسداری از حق و عدالت از هیچ کوششی فروگذار نکرده و کمترین آن اهدا خون خود در راه اعتلای کشور است.
اما این پایان ماجرای خونهای به ناحق ریخته شده ملت ایران نبود و باردیگر در روز یکشنبه 12/04/1367 هواپیمای مسافربری ایرباس ایران 'IR655' با 290 سرنشین بی دفاع بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس توسط ناو آمریکایی وینسنس مورد حمله موشکی قرار گرفت و همه 290 سرنشین آن به شهادت رسیدند. امروز نیز بی شک ملت و نیروهای مسلح ایران با کسب تجربه های مختلف در خلیج فارس٬ آمادگی و توان مقابله با هرنوع تهاجم بیگانگان را دارد. گویی اینکه دشمنان ملت ایران به این امر پی برده اند که راهکارهای نظامی دیگر نتیجه کافی را برایشان در پی نخواهد داشت و به همین دلیل است که اینبار با هجمه وسیع فرهنگی در رسانه های متعدد غربی و عربی در تلاش هستند نام های مجعولی همچون خلیج ع/ر/ب/ی٬ خلیج٬ خلیج اطلسی٬ خلیج اسلامی٬ خلیج بصره و... را در اذهان عمومی دنیا جا بیاندازند تا ریشه های ایرانی و هویتی پارسی را از آن قطع نمایند. اما بی شک ملت ایران تا زمانیکه حتی یک ایرانی در ایران باقی باشد٬ درفش حق طلبی و دفاع از هویت کهن خود را برافراشته نگاه خواهد داشت و فریاد آزادیخواهی و دفاع از ایران و خلیج همیشه فارس آن را سر خواهد داد. زیرا این امر بخش لاینفک از مبانی هویت ملی ما ایرانیان می باشد.
متاسفانه در این میان نیز کشورهای عربی منطقه خلیج فارس نیز به جای بهره بردن از فرصت اتحاد و تعامل با همسایه شمالی دیرینه و قدرتمند خود یعنی ایران که از پس هزاران سال تجربه تاریخی و کشورداری متمدن٬ امروزه در جهان رخ نمایی میکند٬ با اخذ سیاست های اشتباه و همسو با منافع بیگانگان٬ مسیر را برای ورود نیروهای نظامی استعمار بریتانیا و ایالات متحده هموار می سازند. کشورهایی که در طول تاریخ خود بارها و بارها ثابت کرده اند که تنها در اندیشه سلطه ضد انسانی بر ملتهای مظلوم جهان و غارت منافع ملی آنان را دارند.
در این حمله نظامی، شیطان بزرگ با مفتضحانه ترین وضعی شکست خورد. شکست شیطان بزرگ در این عملیات، حمله فیلداران ابرهه را به خانه کعبه در ذهنها زنده میکند.
لشگریان ابرهه، همچون
نیروهای متجاوز آمریکایی، از فراوانی قدرت و شوکت، تصور نمیکردند کسی
بتواند مانع حمله آنها به خانه کعبه شود، ولی آن هنگام که به سوی کعبه هجوم
آغاز کردند، به فرمان خداوند متعال پرندگانی در آسمان ظاهر شدند و
سنگهایی که در منقار داشتند، بر سر فیل سواران فرود آوردند و بدینوسیله،
کافران یکی پس از دیگری به هلاکت رسیدند.
