آیت الله مهدویکنی دار فانی را وداع گفت
چهارشنبه, ۳۰ مهر ۱۳۹۳، ۰۹:۵۵ ق.ظ
محمد رضا مهدوی کنی پس از طی دوره دبستان
در کن، وارد مدرسه علمیه لرزاده در تهران شد. وی در سال 1327 درسن 17 سالگی
برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد و تا سال 1340 در محضر استادان آن
زمان همچون حضرات آیات مشکینی، حاج شیخ عبدالجواد سده ای (جبل عاملی)، شهید
صدوقی، سلطانی، مجاهدی، رفیعی قزوینی، شعرانی، علامه طباطبایی، آیه الله
العظمی بروجردی، امام خمینی، آیه الله العظمی گلپایگانی و ... رضوان الله
تعالی علیهم دروس عالی فقه، اصول فقه، تفسیر، حکمت، کلام و دروس خارج فقه و
اصول را تلمذ کرد.
وی پس از بازگشت به تهران در سال 1340، در
مدرسه مروی به تدریس علوم حوزوی مشغول شد و از سال 1342 امامت جماعت مسجد
جدیدالتاسیس جلیلی در میدان فردوسی را پذیرفت و این مسجد را پایگاه
مبارزات سیاسی قرار داد.
مبارزات آیت الله مهدوی کنی علیه حکومت طاغوت تا پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی زیر نظر حضرت امام (ره) ادامه یافت .
سوابق مبارزاتی
اولین دستگیری آیت الله مهدوی کنی در سن 18
سالگی (1328 شمسی) در اردستان بود که به شکنجه، تبعید و زندانیشدن ایشان و
بعضی از طلاب و مبلّغان همراه منجر شد.
وی، در داخل حوزه علمیه فعالیت سیاسی خود
را شروع کرد. از جمله فعالیتهای مهم وی عضویت در مجمعی سیاسی بود که
افرادی چون آیات و حجج اسلام سعادتپرور (پهلوانی)، محمدی گیلانی، محفوظی،
خادمی اصفهانی، شمس، سمندری، جنیدی، حاج شیخ عباس ورامینی و... در آن حضور
داشتند. از دیگر برنامههای مهدوی کنی، فعالیت در مجامع علمی و سیاسی با
حضور برخی دوستانش مانند حضرات آیات شهید مطهری، شهید بهشتی، موسوی اردبیلی
و... بوده است. در این جلسات مباحثی مانند اقتصاد اسلامی و حکومت اسلامی
مورد بحث و بررسی بوده است که در نهایت منجر به تاسیس هستههایی مثل جامعه
روحانیت مبارز تهران و تهیه اساسنامه مبارزاتی و دینی برای آن شد.
اصرار معظم این مبارز انقلابی بر طرح
دیدگاههای حضرت امام (ره) و فعالیتهای سیاسی ایشان منجر شد که پس از
چندین بار دستگیری و بازداشت کوتاه مدت، هجوم به منزل و ایجاد محدودیت برای
سخنرانی، منبر و تدریس، نهایتاً در رمضان سال 1353 شمسی بازداشت و به
بوکان و سپس مهاباد تبعید شد و پس از اعزام به تهران در کمیته مشترک ضد
خرابکاری و ساواک مورد بازجویی و شکنجههای جسمی و روحی قرار گرفت . وی به
چهار سال زندان محکوم شد که پس از دو سال و همراه با فضای سیاسی سال 55 به
همراه برخی دیگر از زندانیان سیاسی آزاد شد.
درگذشت این عالم وارسته و مجاهد را به خانواده محترم ایشان، به مردم ایران و روحانیت عظیم الشأن و همهی ارادتمندان و شاگردان و دستپروردگان آن مرحوم، صمیمانه تسلیت میگوئیم و علو درجات وی را از خداوند متعال مسألت مینمائیم.
۹۳/۰۷/۳۰